مشکلات بازار کار فناوری اطلاعات در تبریز از زبان یک برنامه نویس

حسین ناصری که یکی از برنامه نویسان فعالان حوزه فناوری اطللاعات در تبریز است  با توجه به تجربه چند ساله خود در زمینه بازار فناوری اطلاعات شهر متنی برای شرح مشکلات موجود این حوزه در استان به زبان خود تنظیم کرده است که در زیر در زیر درج شده است.

با گسترش کاربرد فناوری اطلاعات در جهان ، سازمان و شرکت‌های دولتی و خصوصی برای سهولت و تسریع در انجام کارها هزینه‌هایی را متحمل می‌شوند. از سویی هم برنامه نویسان ، توسعه دهندگان ، طراحان و.... خود را به چالش می‌کشند و خدمات خود را بهبود می‌بخشند و هر روز از منابع سخت افزاری و نرم افزاری بهینه تر برای خدمات رسانی این صنعت پر درآمد استفاده می‌کنند.

متاسفانه آذربایجان شرقی در این زمینه خیلی از قافله عقب مانده است. هر روز برنامه نویسان و توسعه دهندگان ماهری از این شهر خود را به شهرهای بزرگ‌تر و پایتخت می‌رساند و تمایلی به کار در شهر خود ندارند. در استان‌های دیگر همچین مواردی به ندرت اتفاق می‌افتد، تجربه چند ساله در زمینه بازار فناوری اطلاعات تبریز نشان می‌دهد که برخی شکاف‌هایی در این زمینه وجود دارد که در ادامه به موارد مهم آن اشاره شده است.

ترس از کار تیمی

بیشتر متخصصان فناوری استان علاقه‌مند به کار در کنار هم به صورت یک تیم منسجم را ندارند و به صورت جزیره ای مراحل توسعه یک پروژه از قبیل تعریف ، تحلیل طراحی ، پیاده سازی و تست  نگهداری را انجام می‌دهند. بارها مشاهده شده که چون تحلیل‌های اولیه درست انجام نشده نرم افزار یا پروژه پیاده سازی شده با مشکلات فراوان مواجه شده و چند پروژه به سر انجام رسیده دقیقاً مشکلات مشابهی را داشته و دلیل این کار هم دور از انتظار نیست چون تمام مراحل تولید، توسط یک یا چند نفر تحلیل و پیاده سازی شده است.

نبود زیرساخت مناسب

یک پروژه فناوری همیشه نیازمند سخت افزار ، نرم افزار و زیر ساخت ( اینترنت گران ) مناسب است که به دلیل تحریم‌ها و وجود واسطه‌های میانی، هزینه‌های نهایی برای مدیران سازمان‌ها چند برابر شده است. برای کم کردن هزینه‌ها همیشه از موارد اساسی در یک پروژه مثل نبود تحلیل اولیه درست و یا استفاده از سخت افزار با کیفیت پایین بسیار مشاهده می‌شود که باعث می‌شود تا کاربرنهایی رضایت و حس کاربری خوبی به کار با سیستم نداشته باشد.
برخی مدیران سازمان‌ها ، فناوری را به چشم هزینه‌های اضافی می‌بینند و تمایل شدیدی به کار سنتی در مجموعه خود دارند، شاید هم سواد کافی برای استفاده و تحلیل و درک مناسبی از فناوری در کار مجموعه خود ندارند. همچنین واسطه‌ها در پروژه‌های فناوری چندین برابر طراحان و پیاده سازان پروژه سود می‌برند.

تسلط نداشتن بر فناوری‌های جدی

تسلط نداشتن متخصصان استان با ابزار‌ها و فناوری‌های جدیدباعث درک نادرست و در کنار آن آموزش‌های بسیار ضعیف مدیران جهت استفاده از محصولات فناوری شده است. کارفرمایان در قبال هزینه ای که برای محصول فناوری می‌کنند انتظار بسیار بالایی دارند و همیشه در تلاش کم اهمیت نشان دادن کار طراحان و توسعه دهندگان محصولات فناوری را داشته و این کار تازیانه ای به صنعت فناوری استان بوده و باعث خدشه دار شدن این صنعت در استان و نارضایتی توسعه دهندگان فناوری از کار با سازمان‌های دولتی و تا حدودی خصوصی شده است.

به‌کارگیری نیروها

بیشتر کارمندان و مسئولان پست‌های سازمانی از آموزش‌های اولیه مناسب و استاندارد در سمت سازمانی خود برخوردار نیستند و همیشه کار ارباب رجوع به‌خاطر نداشتن شناخت درست و اصولی به سازمان به تاخیر افتاده و مراجعه به ادارات و سازمان‌ها کابوس عموم مردم استان است. برخی سازمان و شرکت‌ها یکی از بزرگ‌ترین ابزارهای توجیه به استفاده نکردن از محصولات فناوری را نبود اعتماد به امنیت بسته‌های نرم افزاری تولید شده می‌دانند.

بی‌توجهی به سواد دیجیتالی عموی 

سواد دیجیتالی عموم مردم استان در زمینه فناوری پایین است و طراحان محصولات فناوری ، خود را متعهد به تحویل کار متناسب با سطح عمومی جامعه نمی‌کنند که باعث به‌وجود آمدن ناهنجاری‌هایی در این عرصه شده است ( مثال: همه نمی‌توانند از خود پرداز‌های بانکی به راحتی استفاده کنند و همیشه مورد سو استفاده توسط سارقان و کلاه بردارن شده اند )

نداشتن تعهد مالی مسئولان سازمان‌های دولتی و خصوصی

مسئولان اکثراً تعهدی در پرداخت به موقع هزینه‌ها از خود نشان نمی‌دهند و از آن طرف پروژه‌ها به تاخیر در تحویل به‌علت عدم پشتیبانی مالی درست و به موقع به تاخیر می‌افتند. در این حین و بخش‌های خصوصی و دولتی از این موقعیت استفاده کرده و در مواقعی مشاهده شده 50-60 درصد هزینه پروژه تمام شده را به عنوان جریمه دیرکرد در تحویل، متحمل مجریان می‌کنند. همچنین  برخی کارفرمایان در هنگام عقد قرارداد بر دوش مجری تعهدات سنگینی را متحمل می‌شوند مجریان را ناچارا به عقب نشینی در ارایه پروپوزال بسته فناوری خود می‌کنند.

کاهش کیفیت تولیدات فناوری

کیفیت تولیدات فناوری استان بخاطر عدم کنترل و بررسی مهندسی کاهش یافته و محصولات دارای کیفیت و پایداری مناسبی نیستند که این امر باعث عدم رضایت کاربر نهایی و ایجاد نگرش منفی در استفاده از تولیدات محصولات فناوری می‌شود و شرکت‌های موجود را به ورشکستگی و عقب نشینی می‌کشاند. شرکت‌های بزرگ‌تر عرصه را برشرکت‌های نوپا و کوچک جهت اعلام وجود تنگ کرده اند و این امر به مرور زمان شرکت‌های نوپا را از پای درمی‌آورد و باعث حذف شرکت‌ها و پیامدهایی نظیر بیکاری و سرخوردگی می‌شوند. عدم حمایت از بخش خصوصی و تولیدات داخلی صنعت فناوری استان را نیز باید در این میان از یاد نبرد.