سنسورهایی که داخل بدن قرار می‌گیرند

 در بخش بهداشت و درمان، عینک گوگل امکان ایجاد ارتباط داده‌های سلامتی را با مراکز درمان و متخصصان فراهم می‌آورد، به این معنی که ارتباط با فردی که این سنسورها در بدن او تعبیه شده‌اند با فردی که در مرکز درمانی از عینک گوگل استفاده می‌کند، ممکن می‌شود. 
در این حالت دست‌های فرد متخصص آزاد و امکان یادداشت‌برداری برای او فراهم است؛ او همچنین می‌تواند سایر وظایف خود را هم انجام دهد. 
عینک گوگل در واقع یک کامپیوتر پوشیدنی به حساب می‌آید. عینکی با وزن کمتر از یک عینک آفتابی که به مدت یک روز باتری آن می‌تواند دارای شارژ باشد.
این عینک بدون شیشه است. در واقع یکی از چشم‌های کاربر کاملا آزاد بوده و تصویر توسط یک منشور روی چشم دیگر تابش می‌شود. تصویر نهایی معادل یک نمایشگر ۲۵ اینچی است.
یک دوربین ۵ مگاپیکسلی در جلوی عینک وظیفه عکس‌برداری و فیلم‌برداری از آنچه را که کاربر می‌بیند به عهده دارد. این دوربین به همراه صفحه نمایش، صفحه کنترل لمسی، باتری و سایر اجزا در یک سمت عینک قرار داشته و بقیه اجزای عینک را قاب آن تشکیل می‌دهد.
این دستگاه قابلیت ارتباط با اینترنت به صورت بی‌سیم را داراست. همچنین با اتصال به تلفن‌های هوشمند می‌توان از اینترنت آنها روی عینک گوگل استفاده کرد. امکان استفاده از فناوری بلوتوث نیز در این عینک فراهم است، اما هنوز در نسخه‌های اولیه این دستگاه از درگاه سیم‌کارت به صورت مجزا استفاده نشده
 است. 
انتقال صوت در این دستگاه نیز با استفاده از تکنولوژی القای استخوانی صورت می‌گیرد. یک المنت در داخل عینک، فریم آن را به لرزه در می‌آورد و این لرزش از طریق فریم به استخوان جمجمه کاربر منتقل می‌شود که رابط مناسبی برای رساندن صدا به گوش داخلی است، علت کاربرد این تکنولوژی ایجاد امکان شنیدن صداهای محیطی و ممانعت از خطر تصادف یا موارد مشابه به علت نشنیدن صداها است. 
حافظه داخلی عینک گوگل ۱۶ گیگابایت است که ۱۲ گیگابایت آن قابل استفاده بوده و با سیستم ذخیره‎سازی ابری گوگل موسوم به گوگل درایو نیز قابل همسان‎سازی است.
گوگل گلس یا عینک گوگل با هر تلفنی که دارای بلوتوث باشد کار خواهد کرد. اما کاربرمکمل عینک گوگل MyGlass نام دارد و با اندروید کار خواهد کرد. این کاربر کار انتقال اطلاعات جی پی اس و پیامک‌ها را به گوگل گلس انجام می‌دهد.
عینک گوگل در حال طی کردن مراحل اولیه کار طراحی خود است، اما در همین حال؛ اکنون چندین سال است که تکنولوژی پوشیدنی درحال نوآوری و گسترش در دنیای سلامتی و پزشکی است. این تجهیزات می‌توانند از علائم حیاتی و همچنین علائم بیماری پزشک و بیمار را مطلع سازند.
توجه دنیای علم و تکنولوژی روی تکنولوژی پوشیدنی و ساخت و استفاده از تجهیزات و حتی لباس‌هایی است که می‌توانند امواج مغزی یا شرایط حیاتی بدن را به مرکز داده‌ها ارسال کنند؛ می‌تواند در جهان تکنولوژی و اقتصاد محلی برای سرمایه‌گذاری و نوآوری باشد.
یک موسسه پژوهشی، فروش سنسورهای بی‌سیم پوشیدنی را در سال 2016 درحدود 100 میلیون عدد تخمین زده است که این رقم موجب ایجاد حداقل بازار 3 میلیارد دلاری برای فروش نصف تجهیزات خواهد شد. همچنین این تجهیزات در صنعت ورزش و بدنسازی نیز تا 80 میلیون عدد در آن سال فروش خواهند 
داشت.
گفته می‌شود اسناد و مدارک جمع‌آوری شده از شرایط جسمی و روانی افراد بیمار بعد از ترخیص یا افراد دارای بیماری‌های مزمن می‌تواند در کنترل بیماری و حفظ سلامتی افراد بسیار موثر قلمداد شود. اکنون تجهیزات نشانگر دمای بدن، قندخون، فشار خون؛ کنترل ضربان نبض و قلب و خستگی و توان ماهیچه‌ها، سنسورهای حرکت و پیاده‌روی که در کف کفش جای می‌گیرند، با نصب مستقیم روی بدن یا جاگذاری در البسه و با کمک صنعت نساجی در حال طراحی وتوسعه و استفاده است .
تکنولوژی بلوتوث برای ارسال اطلاعات وضعیت بیماران به کار می‌رود. سمت گیری تکنولوژیک گاه از ساختار بهداشت و درمان و شرکت‌های پزشکی به سوی موسساتی همچون اپل و سامسونگ میل می‌کند که درحال تحقیق روی نصب کامپیوترهای کوچک یا سنسور روی مچ یا بازوان دست هستند یا از سوی شرکت گوگل ارائه می‌شود که با ایجاد عینک گوگل و ایجاد واقعیت‌های مجازی در حال بسط استفاده از تکنولوژی‌های پوشیدنی است. همچنین در برخی مواقع شرکت‌هایی که با طراحی سنسور در پارچه و صنعت نساجی به سوی این تکنولوژی روان شده‌اند به سوی استفاده از این تکنولوژی کشیده می‌شوند.
هنوز از آینده عجیب این سنسورها که در بدن قرار می‌گیرند و انسان را به صورت یک کامپیوتر فعال در می‌آورند خبر و گمانه‌زنی دقیقی نمی‌توان تصور داشت. شکل فعلی این سنسورها شبیه به یک تاتو در روی بدن یا یک نوار زخم ساده است.
این تجهیزات بسیار نازک؛ انعطاف پذیر ودارای قابلیت کششی بسیار هستند ولی نکته مشترک اغلب آنها در شباهت به یک تاتو درشت و با داشتن رنگ همخوان با پوست است.
اخیرا یک کامپیوتر قابل چسباندن روی پوست بدن توسط دانشگاه ایلینویز آزمایش شد. این کامپیوتر دارای سیستم بی‌سیم و شامل باتری و چند سنسور نه چندان گران بود که به علت نزدیکی بیش از حد به بدن و حتی گاه قابلیت تعبیه در زیر پوست، اطلاعات دقیق بیومتریک و کل داده‌های حرکتی را به مراکز نظارت و کنترل می‌رساند.
این سنسورها حتی قادرند که دئودورانت‌ها و بوهای مناسب برای بدن را تشخیص دهند و از این طریق عطرهای مناسب را انتخاب و ایمیل کنند. نگهداری از نوزاد و کنترل وضعیت تنفس او در گهواره نیز با این سنسورها که به سینه نوزاد چسبانده می‌شوند؛ امکان‌پذیر است. در حال حاضر حرکات بیماران دارای پارکینسون و بیماران پوستی با این سنسورها تحت نظارت و توانبخشی قرار می‌گیرد .
پیشرفته تر شدن این نوع از فناوری‌ها موجب شده تا علم الکترونیک و بیولوژی در یک همخوانی شدید با یکدیگر همراه شوند. حتی دنیای مد نیز در این ماجرا عقب نمانده است. ساخت سنسورهای زیبا و خوش ترکیب می‌تواند موجب اشتیاق استفاده‌کننده برای به‌کارگیری دائمی آنها شود. اخیرا ساخت گوشواره، انگشتر و گل سینه از سنسورهای پوشیدنی به عنوان یکی از اهداف یک شرکت مد تعیین شده و شرکت زیبایی ال اورئال در تدارک ساخت چسب‌های دیجیتال برای کنترل هیدراتاسیون پوست است.
این در حالی است که پژوهشگران دانشگاه توکیو در تلاش برای ساخت e- skin یا پوست الکترونیکی هستند که روی پوست بدن می‌نشیند و بدون هرگونه جلب توجه تعدادی سنسور و کامپیوتر را روی بدن نگه می‌دارد.
در پژوهشی دیگر سیستم OLED  یا LED روی پوست الکترونیکی نصب می‌شود به نحوی که وضعیت حیاتی فرد و مشخصه‌های وضعیت وی می‌توانند به صورت روشنایی چراغ‌های LED پدیدار شوند و حتی این تکنولوژی روی پروتزهای مصنوعی تعبیه می‌شوند تا به شکل یک واحد زنده هوشمند درآیند. 
 سمت گیری انقلاب دیجیتال و انقلاب الکترونیک نشان‌دهنده دیدگاه‌های جدید در صنعت بهداشت و درمان است به نحوی که موسسه FDA در ایالات‌متحده نسبت به کاربری این تجهیزات اقدام کرده است.
شاید انحصار تکنولوژیک امروزه در دنیای علم همچنان وجود داشته باشد اما دنیای اقتصاد چندان به این انحصارها توجه نمی‌کند. با این چشم‌انداز می‌توان با دیدگاه روشن‌تری به استفاده از این صنعت در کشور نیز نیم نگاهی انداخت.