شنبه, ۱۰ آبان ۱۳۹۳
۱۶:۲۴
۲۷
امروزه ما بدون توجه به اینکه چه چیزی پشت این همه آدرس و کلیک که ما در وب‌سایت‌هایی نظیر گوگل و فیس‌بوک و... میکنیم، مشغول وب‌گردی هستیم؛ اما زمانی بوده که هیچ یک از این‌ها وجود خارجی نداشتند و عملا هیچ چیز به نام وب‌سایت موجود نبوده است. پس با نخستین وب‌سایت تاریخ بشر آشنا شوید.
یکی از بزرگ‌ترین اختراعات بشر که امروزه همه ما از آن بهره می‌بریم و روزانه ساعت‌ها را با آن می‌‌گذرانیم، از ذهن فردی با نام «تیم برنرز لی» حدود ۲۵ سال پیش بیرون آمد. ایده وی در خصوص به وجود آوردن یک Hypermedia از اطلاعات که به شکل وسیع و جهانی قابل دسترسی باشد، منجر به تولد نخستین وب‌سایت تاریخ بشر شد – اینجا:
همانگونه که مشاهده میکنید، این صفحه وب نسبت به صفحات وب که امروزه به آنها مراجعه میکنیم، کاملا زشت و بد ترکیب است اما همین ترکیب نه چندان دوست داشتنی معجزه ای بود که امروزه با آن مواجه هستیم!
این وب‌سایت کوچک بد ترکیب، که تنها از چند لینک و آدرس جداگانه تشکیل شده است، جد همه وب سایت هایی نظیر گوگل و فیس‌بوک است که امروزه همه ما به شکل وسیع از آنها استفاده میکنیم.
این وب سایت به عنوان راهنمایی برای نهاد‌ها و دولت‌ها بود تا از آن به بعد، راه خود را برای دسترسی جهانی به اطلاعات و ارتباطات و گسترش دسترسی به مخاطبان در سطح جهانی پیدا کنند. در هفته اول دسامبر ۱۹۹۱ اولین وب سایت آمریکایی در دانشگاه استنفورد، با استفاده از همین خط راهنما کلید خورد و متولد شد – اینجا:
این وب‌سایت حتی از ایده تیم برنرز لی هم به لحاظ زیبایی‌شناسی، وضعیتی وخیم‌تر داشت و تنها شامل دو لینک بود و البته هنوز هم هست. هیچ اطلاعاتی هم در خصوص اهداف و رویکرد‌های آن وجود ندارد.
اما اکنون بیش از ۸۶۰ میلیون دامنه رسمی ثبت شده در اینترنت وجود دارد. این در حالی است که حدس زدن تعداد وب‌سایت‌هایی که عملا در سطح نت و در فضای World Wide Web یا همان W۳ وجود دارد، اساسا شاید ممکن نباشد. امروز دیگر کسی از W۳ سخن نمی‌گوید، زیرا این پدیده به قدری همه‌گیر و در همه جا حاضر شده است که دیگر ما حتی از وجود آن هم بی‌خبریم و به آن توجهی نمی‌کنیم. W۳ اکنون خود را در حکم بخشی از زندگی روزمره ما جا انداخته است.
جالب‌تر اینکه، رشد شدید پدیده‌هایی همچون ابزار‌ها و Appهای موبایل در نیم دهه گذشته یک وجه کاملا شگفت‌آور را در دل خود دارد. در سال ۲۰۰۷ حتی استیو جابز فقید که خود با شجاعت اقدام به معرفی ابزاری انقلابی در عرصه فن‌آوری کرد ـ معرفی آیفون ـ خود در مورد اینکه زمانی به سادگی امروز بتوان به Appها دسترسی داشت و آنها را دانلود کرد، کاملا بدبین بود.
اما اکنون به شکل متوسط هر فردی که صاحب گوشی هوشمند است، روزانه دست‌کم دو ساعت از زمان خود را صرف سرگرم شدن با Appهای موجود بر گوشی هوشمند خود می‌کند و حجم Appهای قابل دانلود در بازارهای گوشی‌های هوشمند، به میلیون‌ها عدد می‌رسد.
این امر به این معناست که دنیای ما به تدریج پای را از وب‌سایت هم فرا‌تر می‌گذارد و دیگر وب‌سایت‌ها مانند گذشته، دست بالا را ندارند؛ اما هنوز بنا بر آمار کاربران اینترنت روزانه به شکل متوسط، هشت ساعت از زمان خود را مشغول وب‌گردی در وب‌سایت‌ها هستند.
چه کسی فکر آن را می‌کرد که روزی وب‌سایت‌ها و Appهای موبایل، نخستین و نزدیک‌ترین دوستان ما باشند؟
