تفاوت دنیا از پشت عینک گوگل

یکی از دسته‌هایش برروی گوش سنگینی می‌کند، شاید دلیل آن وجود پردازنده و سایر امکاناتی است که در داخلش استفاده کرده‌اند. هنگامی که روشنش می‌کنید به شما می‌گوید «قبل از هر چیز به صفحه رسمی گوگل گلس مراجعه کنید.»

وظیفه عینک ۵۰ گرمی گوگل کمی با سایر عینک‌ها فرق می‌کند. درحقیقت طرحی اولیه آن برای شروع یک پروژه بزرگ است و راه درازی پیش رو دارد.

عینک گوگل طرحی اولیه برای تولید انبوه نمایشگرهایی است که برروی سر کاربر قرار گرفته و از واقعیت افزوده استفاده می‌کنند.
واقعیت افزوده مفهومی نزدیک به واقعیت مجازی است؛ در واقعیت مجازی تمام دنیای اطراف کاربر توسط یک کامپیوتر شبیه‌سازی می‌شود اما در واقعیت افزوده بسیاری از عناصر در دنیای واقعی وجود دارند و تنها بخشی از آن‌ها توسط کامپیوتر ساخته شده و به محیط اضافه می‌شوند.

ممکن است با آمدن نام عینک از خود بپرسید "روی چشم تاثیر منفی نمی‌گذارد؟"
اما چیزی که در Google Glass به چشم نمی‌خورد شیشه است، در حقیقت تمام فرآیندها در این تکنولوژی جدید توسط یک منشور کوچک صورت می‌گیرد و یکی از چشم‌های کاربر کاملا آزاد است و تصویر توسط منشور کوچک روی چشم دیگر تابیده می‌شود. 
تصویری که در این عینک به چشم می‌خورد معادل یک تلویزیون ۲۵ اینچی است که کاربر در فاصله ۲.۵ متری آن قرار دارد.

پس از روشن کردن عینک، تصویری در مقابل چشمان کاربر به نمایش گذاشته می‌شود، ممکن است این تصویر در ابتدا واضح نباشد، برای رفع این مشکل تنها باید کمی منشور کوچک را جابجا کرد، تا تصویر با چشمان کاربر منطبق شود.

اگر کاربر تمایل چندانی به استفاده از منشور نداشته باشد، می‌تواند اتفاقاتی که می‌افتد را از طریق گوشی هوشمند خود دنبال کند.
این دستگاه می‌تواند از طریق اتصال مستقیم به Wi-Fi یا همگام شدن با بلوتوث گوشی کاربر، امکانات خود را در دسترس علاقه‌مندانش قرار دهد.

برای ساده شدن ارتباط با دستگاه، فرمان‌گیر صوتی روی آن در نظر گرفته شده، برای کار با این تکنولوژی تنها باید نکاتی که روی منشور به نمایش گذاشته می‌شود را تکرار کرد، تا دستور توسط عینک به مرحله اجرا برسد.

گوگل در کنار منشور، یک دوربین پنج مگاپیکسلی قرار داده که توانایی ثبت تصاویر بصورت HD را داراست.
برای ثبت تصاویر در این عینک، کافی است کاربر پلک خود را روی هم بگذارد، تا عکس مربوطه ثبت شود. 
نکته جالبی که در سایر دستگاه‌ها نمی‌توان آن را پیدا کرد، قابلیت انتقال صدا از طریق تکنولوژی القای استخوانی است.

یک المنت در داخل گوگل گلس، فریم عینک را به لرزه در آورده و این لرزش از طریق فریم به استخوان جمجمه کاربر منتقل می‌شود که رابط مناسبی برای رساندن صدا به گوش داخلی به حساب می‌آید. 
استفاده از چنین قابلیتی دو نکته را در درون خود جای داده، اولی اینکه به فرد اجازه می‌دهد تا به راحتی صدای اطراف را داشته باشد و از امکان تصادف و موارد از این دست جلوگیری کند، نکته دوم در این موضوع نفهته که اطلاعات رد و بدل شده بین کاربر و عینک توسط سایر اطراف قابل شنیده شدن نیست.

حافظه داخلی عینک گوگل ۱۶ گیگابایت است که ۱۲ گیگابایت آن در دسترس کاربر قرار دارد به علاوه کاربر می‌تواند دستگاه خود را با گوگل درایو همسان سازی کند.

گوگل برای این گجت یک اپلیکیشن موبایل موسوم به MyGlass روی گوگل پلی قرار داده که با اندروید ۴.۰.۳ به بالا کار می‌کند. 
وظیفه این برنامه کار انتقال اطلاعات جی پی اس و پیامک‌ها و Google Glass است.

به همراه جعبه عینک، جعبه کوچک‌تری حاوی شیشه دودی قابل نصب روی Google Glass و هدست کوچکی برای اتصال به عینک به چشم می‌خورد.

جست‌وجو در وب، مشاهده ایمیل و عکس روی این عینک امکان‌پذیر است.
شرکت گوگل اعلام کرده که قصد دارد تا امکانات بیشتری را به آن بیفزاید.

بر اساس قطعه فیلمی که گوگل روی شبکه اجتماعی گوگل پلاس منتشر کرده، عینک گوگل امکان نمایش پیام‌های دریافتی، جلسات گفت‌وگوی اینترنتی (چت)، برنامه ملاقات، آب و هوا و نقشه‌های راهنما را در میدان دید کاربر خواهد داشت.
اما از زمان عرضه این عینک نگرانی‌هایی مبنی بر استفاده‌های جاسوسی و نقض حریم شخصی افراد ایجاد شده است.

در هر حال قیمت نسخه اولیه این دستگاه در آمریکا چیزی حدود هزار و ۵۰۰ دلار است که این قیمت با تعداد محدود عینک‌ها و تکنولوژی جدید آن رابطه مستقیم دارد.
می‌توان گفت که با توسعه چنین تکنولوژی در آینده قیمت آن نیز کاهش پیدا می‌کند.
Google Glass در ایران قیمتی در حدود هفت تا ۱۰ میلیون تومان دارد.

طبق اخباری که چندی پیش در رسانه‌ها انتشار پیدا کرد، ممکن است در آینده نه چندان دور کمپانی ری بن و گوگل با همکاری یکدیگر روی پروژه Google Glass کار کنند.