شنبه, ۳۰ فروردین ۱۳۹۳
۲۱:۱۵
۲۶
اما اکنون کارشناسان معتقدند راه حل ایمنی ارتباط در رایانه های کوانتومی نهفته است که می تواند تلفن های ما را مخفی و غیر قابل هک کند.
به همین منظور یک گروه از محققان به سرپرستی دکتر آنتونی لینگ از دانشگاه بریستول بر روی پنهان سازی کوانتومی کار می کند.
آنها تلاش کرده اند نرم افزار های تبدیل کننده رایانه های کوانتومی را به اندازه قابل استفاده، کوچک کنند و جدیدترین پیشرفت آنها می تواند پنهان سازی کوانتومی را به یک ویژگی امنیتی مدرن و امروزی تبدیل کند.
در حال حاضر تراکنش های اینترنتی با کلیدهای عمومی رمز نویسی، امن می شود. این یک الگوریتم است که به دو کلید نیاز دارد: یکی خصوصی و یکی عمومی.
اگرچه این روش موثر است اما مستعد استراق سمع از سوی هکرهایی است که می توانند با تکرار کلید ها به محتوای امن دسترسی یابند.
این در حالی است که در یک کلید کوانتومی، محتوای امن نمی تواند به این شکل تکرار شود و هر گونه تلاش برای چنین تکراری، رمز اولیه را از بین می برد.
از نظر تئوری این امر می تواند به غیرقابل شکسته شدن رمزها منجر شود.
اما در حالی که این اقدام امنیتی مطلوب به نظر می رسد، اما امکان پذیر شدن آن نیازمند تجهیزات بزرگ و جاگیر است.
این تجهیزات به شکل سروری است که برای رمز گذاری یک تلفن استفاده می شود.
دکتر لینگ و همکارانش شیوه ای را برای کاهش اندازه این سرور به اندازه یک جعبه نوشابه یافته اند.
این سرور فوتون هایی را از طریق فیبر نوری به یک دستگاه که درون تلفن همراه تعبیه شده ارسال می کند.
رایانه کوانتومی چگونه کار می کند؟
رایانه های مدرن امروزی بر اساس مدلی کار می کنند که توسط آلن تورینگ در سال 1930 طراحی کرده است. آنها دیجیتالی هستند و از بیت ها برای انتقال اطلاعات و انجام کارها استفاده می کنند.
این رایانه ها از کد دوتایی صفر و یک استفاده می کنند. این یعنی یک بیت واحد، در هر زمان یا روشن است یا خاموش.
اما بیت های کوانتومی یا Qubit به شیوه متفاوت تری کار می کنند یعنی می توانند در آن واحد روشن، خاموش و یا ترکیبی از خاموش و روشن باشند.
در نتیجه Qubit ها قادرند به طور همزمان در چند مکان حضور داشته باشند.
در حالی که رایانه اصلی تورینگ می تواند در هر زمان یک محاسبه انجام دهد رایانه های کوانتومی قادر به انجام سریع تر یک کار بوده و همچنین می توانند چندین کار را به طور بسیار موثری به انجام برسانند.
کارهایی که رایانه های معمولی برای انجامشان به چند سال زمان نیاز دارند، طی تنها چند ثانیه با استفاده از رایانه های کوانتومی مانند D-Wave انجام می شود.
منابع بزرگی مانند لیزر و آشکارسازها در این سرورها تعبیه شده اند که از طریق فیبرهای مخابراتی به یک مشتری قابل دسترسی اند و فقط به یک روتاتور قطبی بر روی تراشه نیاز است تا آن را به یک وسیله دستی مانند تلفن همراه تلفیق کند.
این امر، راه را برای ارتباطات امن ارتقا یافته کوانتومی بین شرکت ها و مشتریانشان از طریق یک اتصال مخابراتی- فیبری فراهم می آورد.
درون دستگاه تلفن همراه ، فوتون ها در حین طی مسیر تغییر کرده و هر پیامی که ارسال می شود را رمز گذاری می کنند.
کاربر برای ارسال امن متن یا تماس تلفنی فقط لازم است که تلفن همراه خود را به سرور متصل کند.
این شیوه مانند دستگاه خودپرداز است که به عنوان مثال کاربر از تلفن خود برای انجام تراکنش های مالی امن استفاده می کند.
این ویژگی که به عنوان رمز گذاری کوانتومی شناخته می شود توسط نوکیا درحال بررسی است و مقامات این شرکت امیدوارند این فناوی به زودی به تلفن های همراه مردم راه یابد.
