ناگفته‌های رضاتقی‌پور از دوران وزارتش

 او برای نخستین بار از روزهای برکناریش به صراحت سخن گفت و معتقد بود واقعاً در دولت فضا به گونه‌ای بود که کار پیش نمی‌رفت و بدین ترتیب این اتفاق خواست قلبی خودش هم بود اگرچه ظاهر این بود که آقای رییس جمهور این تصمیم را گرفتند.
تقی پور در بخشی از این گفت ‌و گو درباره کاندید نشدن محمد سلیمانی برای حضور در دولت دهم نیز گفت:‌ چیزی که ما متوجه شدیم شرایطی بود که ایشان علاقمند به ادامه کار نبودند.او ادامه داد:‌ مباحثی در مرداد ماه سال ۸۸ در دولت مطرح شد که از شانس خوب یا بد من در آن جریاناتی که راجع به معاون اول پیش آمد در سفر عمره بودم و به همین دلیل در جریان این اتفاقات قرار نگرفتم. 
بحث‌هایی مربوط به بحث معاون اول و انتخاب آقای مشائی به عنوان معاون اول رییس جمهور مطرح بود که آقای سلیمانی اختلاف نظرهایی با آقای احمدی نژاد داشتند و به همین دلیل آقای سلیمانی تمایل به ادامه وزارت نداشتند. البته من این را بعداً متوجه شدم.
تقی‌پور در باره عملکرد وزارتش می‌گوید: ‌ما تصمیم داشتیم از یک فضای صد در صد دولتی در اداره مخابرات به سمت اجرایی کردن اصل ۴۴ قانون اساسی حرکت کنیم و بخش خصوصی و تعاونی را فعال کنیم تا دولت در جایگاه حاکمیتی بیشتر به مباحث کلان ملی و بحث‌هایی نظیر ارتقاء شاخص‌ها بپردازد که از نظر جهانی و نگاه به جمهوری اسلامی‌ایران اهمیت ویژه‌ای دارند. بنابراین بحث اول این بود که ما این رویکرد را عوض کنیم. تقریبا روند خصوصی‌سازی شرکت مخابرات ایران در این دوره تسریع شد که علیرغم تمام مباحثی که مطرح می‌شود من این گام را جهش مثبتی برای کشور می‌دانم.
وی ادامه داد: ما سعی کردیم در ادامه این بحث حوزه‌هایی نظیر پست را طوری سازماندهی کنیم که به همین نحو به سوی پیشرفت گام بردارند. اینکه من عرض می‌کنم اختلاف سلیقه یا دیدگاه در برخی موارد بوجود آمد به این دلیل است که کشور ما خصوصی سازی را خوب متوجه نشده است. به همین دلیل ما با اظهارنظرهای غیر کارشناسی که بعضا به مجلس هم کشیده شدند مواجه شدیم. برخی میگفتند حالا که شرکت مخابرات خصوصی شده است دیگر نیازی به وزارت فناوری اطلاعات وجود ندارد. متاسفانه این حرف که بسیار برای من رنج آور بود را از زبان خیلی از مسئولین شنیدیم و بحث ادغام پیش آمد.وی ادامه داد:‌ این ادغام حتی در مجلس تصویب شد که با درایت شورای نگهبان و سایر نهادهایی که دیدگاه درست‌تری به موضوع داشتند و روشنگری‌هایی در یک دوره کوتاه یک هفته‌ای توسط معاونین و مدیران وزارتخانه که انجام شد جایگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات مشخص‌تر از قبل شد. ارتباطات و فناوری اطلاعات یک بخش بسیار مهم و حیاتی برای یک کشور است.
تقی‌پور در مورد برکناری‌اش اینگونه می‌گوید: کم لطفی صورت گرفت. شاید الان فضای کشور مناسب برای اینجور بحث‌ها نباشد. اما این اتفاقات متاسفانه بدون کوچکترین کار کارشناسی صورت گرفت. در دولت اصلا عکس این صحبت شد و بحث ادغام در دولت مطرح شد. صوت این جلسات موجود است و هیات دولت به اتفاق ادغام را رد کردند و اظهار داشتند وزارت فناوری اطلاعات و ارتباطات هیچ تشابه یا تلاقی کاری با بخش‌های دیگر ندارد.
به اعتقاد من تصمیم ادغام یک یا چند وزارتخانه را در شش ماه هم نمی‌توان گرفت چه رسد به یک هفته یا ده روز!
او ادامه می‌دهد:‌ ریشه این بحثها بر می‌گردد به اینکه متاسفانه عده‌ای بیرون از دولت آن را دامن زده‌اند. عده‌ای می‌گفتند حالا که شرکت مخابرات خصوصی شده است وظیفه دولت در این حیطه کاهش می‌یابد در حالی که این ادعا اصلا از بیخ و بن اشتباه است. چرا که زیر ساختها در دست دولت باقی مانده و یک لایه خصوصی سازی شده است. وظیفه دولت توسعه روزانه، هفتگی و ماهانه در زمینه ارتباطات است.
او در پاسخ به این سوال که راجع به برکناری شما بحثی مطرح شد و آن این است که حلقه اطرافیان آقای رییس جمهور پرینت شماره‌هایی از شما می‌خواستند که همکاری نکردن شما با آنها علت اصلی برکناری شما شد می‌گوید:‌ نه واقعا باید مسائل را ریشه‌ای تر ببینیم. خیلی حرف سبکی است که از من لیست پرینتی خواسته باشند. اینها همه روال قانونی دارند که تا زمانی که من در وزارتخانه بودم این روالها طبق قانون طی شد. درصورتی که تماس‌ها برای غیر خود فرد باشد تنها درصورتی که حکم قاضی وجود داشته باشد میتوان لیستی از آنها تهیه کرد. 
وی افزود: من یکی از نظرات صریحم اینست که ما باید به مردم این اطمینان را بدهیم که امنیتی وجود دارد و اطلاعات را در اختیار همه نمی‌گذاریم. ما اطلاعات مردم را حفظ می‌کنیم و امین مردم هستیم. .وزیر ارتباطات دولت دهم در مورد صحت اختلاف نظر با اطرافیان رییس جمهور و تاثیر آن بر برکناری‌اش می‌گوید:‌ طبیعتا این اختلاف نظر بود ولی نمیدانم تا چه اندازه تاثیرگذار بوده است. این اختلاف نظرها فقط مختص من هم نبود خیلی از آقایان در بحث‌ها و نقطه نظراتی که مطرح می‌شد، اختلاف نظر داشتند.
شاید هیچوقت به این صراحت مطرح نشد. چرا که حوزه ما حوزه‌ای نبود که این مسائل دخالت مستقیمی ‌در آن داشته باشد. اما همین که شما می‌بینید از کارهای شما حمایتی نمی‌شود و اعتباری به شما تخصیص داده نمی‌شود مگر به پروژه‌هایی که مورد نظر خودشان است و به پروژه‌های منطقی و مهم بودجه‌ای تخصیص داده نمی‌شود، طبیعی است فضای انگیزشی شما کاسته می‌شود.