کاش می‌گفتند لنگر کشتی و یا دندان‌های کوسه‌ها عامل کندی است!

اوضاع اینترنت کشور به قدری رنج‌آور است که کاربران نمی‌دانند گلایه خود را از کجا شروع کنند؛ از خدماتی که باید بگیرند و نمی‌گیرند، از پولی که بابت خدماتِ ناگرفته می‌پردازند، از نظارتی که نیست، از اعمال سلیقه افراد در این حوزه که یک روز ایمیلشان را از دسترس خارج می‌کند و روز دیگر... .

در روزگاری که بسیاری از هموطنان‌مان در سفرند و دسترسی به دنیای مجازی ندارند، اینترنت کشور به شکلی عجیب کند و حتی در ساعاتی از روز به کل مختل و از دسترس خارج شده است؛ در حالی که نه هیچ علتی برای این کندی بیان شده و نه مفروضات و پیش‌زمینه‌های حاکم بر ذهن کاربران ایرانی دنیای مجازی، قادر به توضیح و توجیه آن است.

اگر به این حقیقت آشکار ـ که در باز کردن صفحات «تابناک» و دیگر سایت‌های اینترنتی دیده می شود ـ سخنان یکی دو ماه پیش وزیر ارتباطات را بیفزاییم که از افزایش 30 درصدی پهنای باند کشور سخن گفته بود، کندی اینترنت در تعطیلات بلند مدت نوروزی حکم پرسشی را خواهد یافت که چه بسا جای پیگیری از سوی نهادهای نظارتی مانند مجلس را نیز خواهد داشت؛ اما هرچه آرشیو ذهنی مان را مرور می‌کنیم، از این دست پیگیری‌ها سراغ نداریم که امیدوار به تکرار آن باشیم. 

این در حالی است که به جز مراکز دانشگاهی، ادارات دولتی و نهادهایی از این دست، سایر کاربران پر شمار اینترنت در کشورمان برای دریافت این خدمات، هزینه می‌کنند و دست کم به لحاظ حقوق مصرف کننده، حق دارند از کم فروشی شکایت داشته باشند اما حتی راهی برای اعلام این شکایت پیش روی خود گشوده نمی‌بینند. 

البته کندی اینترنت تنها مختص به کاربران اینترنت ای‌دی‌اس‌ال و مشترکانِ رو به افزایش وایمکس نیست بلکه مشکلات ارتباط با دنیای مجازی به واسطه اینترنت تلفن همراه (GPRS) در این روز‌ها به مراتب بیشتر از سایرین است اما تا حدودی توجیه پذیر به نظر می‌رسد؛ هرچند مسئولان وعده رفع مشکلات پیش بینی شدنی این عرصه را هم داده بودند!

این قول و وعده ها را انگار روی یخ نوشته بودند!

معمای کندی این روزهای اینترنت، در حالی برایمان حل نشدنی مانده که به یاد می‌آوریم در واپسین روزهای سال ۹۲، وضعیت متفاوتی از سوی مسئولان برای این روزها پیش بینی و تبلیغ می‌شد؛ مسئولان پیش‌بینی می‌کردند که کاسته شدن از شمار کاربران اینترنت، وضعیت سرعت را بهبود ببخشد و افزون بر آن اعلام آمادگی می‌کردند که مشکل کوچ برخی کاربران به اینترنت تلفن همراه را مورد توجه قرار داده و رفع کنند.

مهدی خدایی، مدیر روابط عمومی شرکت ارتباطات زیرساخت که به مانند وزیر ارتباطات، بر افزایش چشمگیر پهنای باند کشور در ماه‌های گذشته تأکید داشت، از راه‌اندازی تیم‌های نگهداری شبکه در راستای امنیت و پایداری شبکه ارتباطات زیرساخت به صورت شبانه روزی خبر می‌داد و افرادی مثل علی سپهری راد، معاون شرکت مخابرات از تمهیدات در نظر گرفته شده برای افزایش تقاضا در بخش دیتای شبکه می‌گفتند و وعده می‌دادند که وضعیت نرمالی بر اینترنت کشور در نوروز حکمفرما باشد. 

این در حالی است که اکنون به فاصله نزدیک دو هفته از این سخنان و وعده‌ها، کندی و قطعی اینترنت بسیاری از کاربران را به ستوه آورده و تماس با اپراتورهای مراکز رسیدگی به شکایت و مشکلات مشترکان شرکت‌های مختلف هم به یک پاسخ مشترک ختم می‌شود: «کندی اینترنت سراسری است و اگر شکایت دارید باید با بازرسی در میان بگذارید»! 

نه راهی برای شکایت از وضعیت موجود وجود دارد و نه حتی اطلاعیه‌ای مانند آنچه در سال های گذشته صادر می‌شد، صادر شده تا کندی اینترنت سراسری پذیرفته و پس از آن، فرافکنی شده و مشکل به هر چیزی نسبت داده شود، جز مسئولان؛ آن گونه که پیشتر بار‌ها گردن کابل‌های دریایی افتاده بود که‌ گاه می‌گفتند به لنگر کشتی گیر کرده و پاره شده و‌ گاه گفته می‌شد با حمله کوسه‌ها آسیب دیده و نیازمند تعمیر است! 

اینجاست که ظاهرا باید سوخت و ساخت و عمری که به بطالت صرف می‌شود تا اتصال به اینترنت برقرار شده و پس از آن، یک صفحه ساده با کلی معطلی بارگزاری شود را جزو الزامات دسترسی به دهکده جهانی از دریچه کشورمان گذاشت و از مسئولانی که کندی اینترنت هرگز برایشان دغدغه حقیقی نبوده پرسید: تا کی باید منتظر ماند و امید داشت که روزی کلید اینترنت کشور یافت شده و یا دست کم بدیهیات عرصه خدمت رسانی مورد توجه قرار گرفته و یک عذرخواهی ساده از مشتریانی که پول می‌دهند و خدمت نمی‌گیرند به عمل آید؟!